Hoi allemaal! 

Ik ben vandaag aangekomen in Trichy en heb al zo veel te vertellen! Nadat het erop leek dat ik dinsdag alleen moest vliegen, hebben Anne, Eline en Eva op het laatste moment (maandag 16.50) ook hun visum gekregen. Zo fijn! Dinsdag konden we dus samen vertrekken! We spraken af op Schiphol, checkten onze bagage in en gingen met onze familie iets drinken. Na een afscheid vol tranen gingen we door de gate en gingen we al snel over op de praktische zaken: de reis ging beginnen! De eerste helft van de reis was super fijn, we hadden beenruimte en veel films. Daarnaast werden we overladen met eten. Bij de overstap in Dubai hadden we 75 min vertraging. We hebben dus wat rondgekeken in de bizarre luxe van Dubai en hebben daarna een prima vervolgvlucht gehad.

Aangekomen op Chennai wilden we zo snel mogelijk naar de taxichauffeur die door onze professor geregeld was, hij stond al zo lang te wachten! In plaats daarvan kregen we een Ebola-check; formulieren invullen, meten of je koorts hebt en nog even laten checken aan een balie. Chennai lijkt wel een geïmproviseerd vliegveld; wat oude balies en bureaustoelen en natuurlijk mannen met strenge blikken. Toen we na heel wat dubbel checken klaar waren haalden we onze bagage en konden we de eerste glimpen van India zien; brommertjes, taxi’s en mannen!We zochten even rond en vonden toen onze taxi chauffeur die ons naar Trichy bracht. Met een mooie auto reden we weg, toeteren, uitwijken en remmen! Het verkeer is hier nogal anders; ‘’We drive by instinct!’’. Gelukkig had onze chauffeur een goed instinct en konden wij met een gerust hard onze ogen uitkijken, terwijl de zin; ‘’Are youcomfortable?’’ iedere 5 minuten langs kwam. We zagen onze eerste koe, eindeloos veel geiten, honden, druk verkeer (chaos!), oude huizen, mooie natuur en een gekko! Halverwege de rit stopte de chauffeur ineens langs de weg en stapte uit, deed zijn slippers uit en ging bidden richting de tempel aan de andere kant van de weg. Hij stapte weer in en we reden verder. Zoiets hadden we nog nooit gezien! Ook heb ik succesvol kennisgemaakt met het hurktoilet! Hoera!

Na 5 uur rijden kwamen we aan in Trichy bij de Holy Cross Service Society (HCSS). We legden onze spullen in de kamers; 2 mooie 2-persoons kamers met een normale WC en een ventilator! We fristen ons op en gingen Professor Prabakar ontmoeten, spannend! Hij was ontzettend aardig en hier hebben we ook Lila, de directeur van de school, ontmoet. Ze waren erg lief en we kregen een warm welkom. Er zijn maar 2 regels: 1. ALWAYS lock the door! Ook als je 5 minuten naar beneden loopt. 2. Do only drink you’reown save water! We moesten vooral relaxen en onszelf de tijd gunnen; dat zullen we doen! We hebben onze kamer ingericht en foto’s opgeplakt. Om 19.00 kwam Prabakar ons ophalen, samen met zijn vrouw Prema om uit eten te gaan. Toen we inparkeerden hoorden we een liedje uit de auto komen die me deed denken aan ‘’it’s a small world’’ van Disney land. Dit was normaal en zorgde er voor dat er niemand aangereden werd. Zo had iedereen zijn eigen deuntje. Ze namen ons mee naar een restaurant waar we veel verschillende Indiase gerechtjes mochten proeven. Van allerlei soorten eten kregen we een hapje en mochten we kijken wat we lekker vonden. Natuurlijk werden deze hapjes met rechts gegeten, van een bananenblad!Na hapje 5 zaten we allemaal stampend vol en waren de kruiden lekker aan het branden. Het was heerlijk eten en Prema en Prabakar zorgden er goed voor dat we niks binnen kregen waar we niet tegen kunnen. Ze komen over als erg vriendelijke en open mensen en ze willen volgens mij veel vragen beantwoorden. Zo hebben we geleerd dat we beter niet naar mannen kunnen lachen, omdat zij dan achter je aan gaan lopen en ze steeds aardiger voor je willen worden. Vandaar dat de mensen onderweg naar Trichy zo nors keken als we naar ze lachten on ze ergens voor te bedanken. Overal waar we uitstapten was het een heen en weer kijken; de Indiërs naar ons als 4 blanke meiden en wij net zo goed naar hun. Aan het eind van het etentje gaven we Prabakar een cadeautje uit Nederland en kregen we allemaal een mooie ketting van Prema. Wat een lieve mensen!

We slapen op de bovenste verdieping van de school en hebben een prachtig terras. Ook hebben we het heel gezellig met elkaar en voelen we ons allemaal fijn en veilig. De spookverhalen zijn zeker niet uitgekomen en we gaan hier samen echt genieten. Morgen mogen we rondkijken op de groepen van de HCSS en gaan we WC papier kopen. Ook willen we naar een internetcafé en kijken of we een Indiase simkaart kunnen regelen (wat volgens Prabakar niet mogelijk is, dat zou shit zijn). Wat is het hier spannend, maar vooral heel leuk en nieuw! Het Indiase accent vind ik wel erg wennen! ;) Ik hou jullie op de hoogte! 

Kusjes uit Trichy